LEI CLIJSTERS
° 9 november 1956
Lei is geboren en getogen in Opitter waar hij als kleine snaak snel de aandacht trok met zijn voetbaldoorzicht bij de jeugdafdelingen van FC Opitter. Hij volgde de voetbalschool op de Boneput in Bree waar toentertijd nog een erg gesmaakte jeugd en veteranencompetitie gespeeld werd op een klein veld. Lei deed een deel van zijn middelbare studies op het Sint-Michielscollege. Met de schoolploeg werd hij verliezend finalist in de Kardinaalsbeker: de nationale competitie voor schoolploegen. De school bulkte toen van voetbaltalent. Alsof het een voorteken was: die finale werd gespeeld in het stadion van KV Mechelen.
Op zijn zestiende debuteert hij in de eerste ploeg van Opitter. Het sprookje duurt... twee matchen. Dan komt Club Brugge hem halen. Het wassen in kommen is definitief voorbij. "Ik weet het nog goed", vertelde Lei aan de GVA, "Joseph Hutsebaut kwam achterom. Ze waren met een mercedes; de mercedes van Vanhove. Ze zaten in de living. En dat was wat. Bij ons kwam je niet dikwijls in de living". Ze betaalden destijds 540.000 frank, volgens Lei veel te veel...
In 1973 hevelt Ernst Happel Clijsters over naar de A-kern. "Met mannen als Leekens, Vandereycken, Houwaart, Le Fèvre, Lambert... Ik zat samen met Vandereycken op kot. We trokken een heel jaar samen op."
En Lei leert. Leert dat je het van je vrienden moet hebben. "Na mijn eerste training met de profs stond ik onder de douche mijn haren te wassen. Plots werd het warm aan mijn benen... Vandereycken aan één kant en Thio aan de andere stonden er tegen te plassen... Ik was zeventien, durfde niks zeggen. Ik heb maar rap wat zeep gepakt en me opnieuw gewassen."
1986, het land staat op zijn kop. De Rode Duivels spelen de halve finale op het WK van Mexico. "We kwamen terug. Ik wist van niks. Toen we de straat indraaiden zag ik het. Er stonden misschien wel 2.000 man. Het hele huis was versierd met bloemen. Daar kwamen ze van ver naar kijken. Twee, drie weken lang. 's Avonds. Misschien wel honderd auto's. En dan draaiden ze voor het huis. Met de grote lichten op."
Daarna scheerde Lei hoge toppen met KV Mechelen. In 1988 won hij de gouden schoen. Inmiddels is Lei de enige profvoetballer die zijn gouden schoen niet meer heeft. In 1990 bood Lei spontaan de trofee aan om te veilen ten voordele van een actie voor ons adoptiedorp Jebel in Roemenië. Onder leiding van "veilingmeester" Jos Ghijsens bracht de schoen 340.000 BEF op.
Precies dat gebaar onderscheidt Lei én Kim van vele anderen: keihard voor zichzelf en in hun sport, maar altijd met een warm hart voor anderen en oog voor de noden in de wereld.
